បទ «ពាក្យ​ ១២ បែបនាគពេនបើកពពា»

រត្ន័ន៍ សេនា

ដុះដេរដាសដុះច្រើនណាស់មានខ្ចីចាស់ ឱដើមត្នោត

ដូចគេដោតមានទេរចោតដើមប៉ុនប៉ោត ឱដើមត្នោត 

ពីយូរលង់តពូជពង្សឋិតគង់វង្ស ឱដើមត្នោត 

ទីចំណោតខ្ពស់ទាបសោតសម្លឹងផ្ដោត ឱដើមត្នោត។

ដុះរៀងរាល់ទុកសម្គាល់ជាបន្ទាល់ ឱដើមត្នោត

ត្រូវគិតផ្តោតកុំគិតឆោតមានប្រមោទ(១) ឱដើមត្នោត

ថែរក្សាកុំប្រហារកាប់គាស់ឆ្ការ ឱដើមត្នោត

បើច្រឡោតបែបតូងតោត(២) មិនបានកោត ឱដើមត្នោត។

មិនហត់ដាំរក្សាចាំអស់រាប់ឆ្នាំ ឱដើមត្នោត

មានពិសោធន៍បោះគ្រាប់ផ្លោតគ្រាប់នោះសោត ឱដើមត្នោត

នៅតែដុះកូនច្រូងច្រុះមិនបណ្តុះ ឱដើមត្នោត

ដុះក្រឡោតដូចដើរដោតមូលដូចផ្សោត ឱដើមត្នោត។

(១) ប្រមោទ = សេចក្តីពេញចិត្ត។

(២) តូងតោត = មកពីពាក្យថា តោតតូង, ជាពាក្យសម្រាប់ប្រើ 

ជាមួយពាក្យច្រឡោត ច្រឡោតតោតតូង។

ចំណាំៈ ការចាប់ចុងចួន មិនដូចបទពាក្យ១២ ធម្មតាទេត្រង់ៈ 

ព្យាង្គ១២ ឃ្លា១ ចួន ព្យាង្គ៣ ឃ្លា២ មិនមែនព្យាង្គ ៦ ទេ, ព្យាង្គ១២

ឃ្លា៣ ចួនព្យាង្គ ៣ ឃ្លា៤ មិនមែនព្យាង្គ ៦ ទេ ។

ព្យាង្គ ៣ ចួនព្យាង្គ ៦ ចួនព្យាង្គ ៩  គ្រប់ឃ្លាទាំងអស់។         

ព្យាង្គ ១០,១១,១២ ឃ្លាទី ១ ផ្ទួនគ្នានិងព្យាង្គ​​​​​​ ទី ១០, ១១, ១២ 
ឃ្លាទី ២,៣,៤ ។

ឱ!ភូមិកាព្យ

បទពាក្យ ១២ «បែបនាគពេនបើកពពា»!!

នឹកអើយនឹកល្ងាចយប់ព្រឹកសែនរឭក ឱ!ភូមិកាព្យ

នឹកកំណាព្យនឹកសត្វស្លាបលលកចាប ឱ!ភូមិកាព្យ

បែកច្រើនថ្ងៃដេកស្រមៃនឹកអាល័យ ឱ!ភូមិកាព្យ
ទោះដុនដាបអង្គុយស្ងាបខំតែងកាព្យ ឱ!ភូមិកាព្យ។

ឃ្លាតកាយាទៅធ្វើការក្នុងព្រឹក្សា ឱ!ភូមិកាព្យ

ចង់សាស័ព្ទពាក្យរ៉ាយរ៉ាប់រៀបរាប់ប្រាប់ ឱ!ភូមិកាព្យ

សែនយ៉ាប់ចិត្តអ៊ិនធឺណិតជួនបើកបិទ ឱ!ភូមិកាព្យ

មានតែក្រាបប្រះដេកស្បាបអត់តែងកាព្យ ឱ!ភូមិកាព្យ។